Kim Kimin Ekmeğini Yiyor?

İçişleri bakanımız “ Bu iş biterse MHP’de biter…” gibi bir şey söyledi.

Güya mevcut çatışma ortamından yararlanan MHP imiş ve bundan “ekmek yiyormuş”.

Yaklaşık on yıldır bir de bu basit akıl yürütme kullanılır oldu ama gereği gibi değil. “Bundan kimin menfaati var?” sorusu dedektif romanları için hayli kullanışlıdır. Aslına bakılırsa komplo teorilerinin havalarda uçuştuğu, faillerin bulunamadığı son zamanlarda da kullanışlı bir akıl yürütmedir ama o kadar uzun boylu değil…

Birincisi, kimin neyi nasıl yaptığı alenen biliniyorsa bu akıl yürütmeye müracaat edilmez. “Başkaldırıyoruz!”, “Yasaları beklemeyeceğiz!” gibi sözler edip de bizim egemenliğimize kafa tutan adamlar ortadayken “Kimin işine yarıyor?” diye sorulmaz. Eğer Türk adına bir düşmanlık söz konusuysa, bu düşmanlığa karşı bir tepkinin gelişmemesi zaten anormal olurdu.

Eğer böyle bir tepki gelişiyor ise bu tepkinin örgütlenmesi ve siyasî sahada temsil edilmesi kadar da doğal bir şey olamaz. Yani? “ Çatışma MHP’nin ekmeği” demek, millî varlığımızın düşmanlarına karşı yöneltilen tepkilerin asılsızlığını iddia etmek demektir. Buna benzer bir konuşma, milletin bir bölümünün millî meselelerde diğerlerine göre daha hassas ve uyanık olmasını hazmedememek demektir. Kendisini, milletin tamamının temsilcisi ve diğer partileri de illegal veya anormal oluşumlar gibi göstermek kibriyle iktidar partisi artık bütün akıl yürütmeleri ifsat etmiştir.

İkincisi, aslına bakılırsa milletleşmesini tamamlamış, millî bütünlüğünün artık tartışma konusu yapılmadığı ülkelerde “milliyetçi” bir harekete gerek kalmaz. Yani bütün partilerin millî varlığa saygı duyduğu, onun kanadı altında siyaset yaptığı, millet için var olduğu memleketlerde zaten milliyetçi bir partiye artık gerek kalmamıştır. Bugün dünyada durmadan örnek gösterilen federasyonu yaşayan ülkelerde bile federasyon, açıkça millî birlik ve bütünlük altında yaşatılmaktadır. Hiçbir ABD eyaletinde Amerikalılık tartışılmaz. Hiçbir Alman, eyaletlerin Alman kimliği dışında örgütlenmesini düşünmez. Dünya da “İngiliz Milletler Topluluğu” denen bir yapı varken etnik ırkçılıkla federasyonu savunmak, karşısında en doğal ve meşru bir duygu olan milliyetçiliği bulacaktır.

Milliyetçilik, millî varlığa düşmanlığın var olduğu durumlarda kendini belli eden ama sulh zamanında, milletin ruhunda, küller altında, kor halinde de olsa hep varlığını sürdüren bir ateştir. Millet var olduğu müddetçe milliyet, milliyet var olduğu müddetçe de milliyetçilik hep olacaktır.

Bugünlerin ülkemiz için özelliği, etnik ırkçılığın ülkemizi ikinci bir “düvel-i muazzama” gibi istila etmeye kalkışmasıdır.

Bundan dolayıdır ki milliyetçilik közü tekrar alevlenmiştir. Bunda yanlış bir şey var mıdır?

Eğer milliyetçilik, milletin varlığı konusundaki sürekli bir uyanıklık ve hassasiyetten ayrılıp da açık bir yabancı düşmanlığına dönüşüyorsa zaten o zaman özünü kaybeder, milliyetçilik olmaktan çıkar. Etnik ırkçılarla Türk milliyetçilerinin sürekli kıyaslanmasındaki temel ve kasıtlı yanlışlık budur.

Türk Milliyetçileri ırktan bahsetmemelerine ve hukuka dayalı yani barışçı bir beraberliği milletleşmenin temeli saymalarına rağmen haksız yere ırkçılıkla suçlanmakta; beraberliği(!) ırksal ayrılığın şemsiyesi altına hem de çatışma ve düşmanlıkla sokmak isteyen etnik ayrılıkçıların ırkçılığı ise görmezden gelinmektedir.

Bu durumda, aynı soruyu iktidar için sorduğumuzda, iktidarın, etnik ırkçılıktan yararlandığı ve etnik ayrılıkçılıktan ekmek yediğini rahatlıkla söyleyebiliriz. Etnik ayrılıkçılıkla, etnik ırkçılıkla çatışmadığı için barışı(!) tesis ettiğini söyleyebilen bir partinin, “yediği ekmeğin” helâlliğini acilen sorgulaması gerekir.

Son olarak şunu söylememiz gerekiyor. Milliyetçi bir parti ancak iki halde ortadan kalkar. Birincisi, yukarıda bahsettiğimiz gibi milliyetçiliğin, bütün partiler tarafından idrak edilebildiği bir ülkede…

İkincisi artık milletin egemen olamadığı ve açıkça işgal edilmiş bir ülkede.

Onun için meşru siyasî partileri bozgunculuğun temsilcileri gibi göstermeye kalkanların gayri meşru örgütlenmelere karışı aynı cesareti gösterememeleri halinde en azından susmaları hem onların hem milletin hayrına olacaktır. Madem millî bütünlüğümüzün müdafaasını yapamayacaksınız, o halde bunu yapanları, düşmanla bir tutmamanız vicdanî bir borçtur.

Eğer mevcut hal değişmeden devam eder ve daha da kötüleşirse evet… MHP ekmek yiyemeyecektir belki ama öyle bir halde, AKP diye de bir parti artık var olmayacaktır, çünkü ülkemiz etnik ırkçılığın ve onun sahiplerinin işgaline uğramış olacaktır.