Nedendir bilmem bugün karamsarım.
Belki biraz ekonomik darboğazdan
belki artık topluma yabancılaşmaktan… Bilmiyorum. Bugün eski bir arkadaşım
aradı. Sözde ona bir şeyler önerirken kendimi alacakaranlıkta buldum.
Ben kimlerin içinde yaşıyorum, hiç
bilmiyorum. Dillerini bilmediğim insanların arasında yabancılığımı sürekli fark
ederek en azından bir treselli bulabilirdim.
Bugün benim düşünce biçimimi ve hatta
düşünme eyleminin kendisini bir oylarıyla yok edebileceklerini bilerek çıldıran
insanların ülkeyi getirdiği kuburda,
benim dilimi konuşup da bana
herkesten yabancı koskoca bir kalabalığın içinde kalmaktan bunaldım.
"Vatan- millet düşünmeyelim de ekmeğimize bakalım". İyi de bizim ekmeğimizi elimizden almak için kendisini açlıktan öldürmekten çekinmeyecek kitleleri
ne yapacağız? Sorun, o…
2 yorum:
diyemediklerimi demişsiniz.
bir işe yaradıysak ne âlâ... her zaman bekleriz. saygılar.
Yorum Gönder