Yabancı bir ülkede yaşamak insana
neden güç gelir?
Çünkü dilini bilmezsiniz,
adetlerini bilmezsiniz. Size nasıl bakılacağından asla emin olamazsınız.
Çünkü her an
tökezleyebileceğinizi düşünüp endişelenirsiniz.
Çünkü size kimsenin sahip
çıkmayacağını düşünürsünüz.
“Yabancılık” bu değil midir?
Köksüz, sahipsiz, eşsiz, dostsuz
ve kimsesiz kaldığınızı hissedince yabancı hissedersiniz.
Şimdi düşünüyorum, hiç kimseye
derdimi anlatamadığım, hiç kimsenin kabilesine girmedikçe var olamadığım…
Hep bir başkasının öfkesine hedef
olmaktan kaygılandığım…
Bu memleket benim mi?
Ben onu sevsem bile acaba o beni
sever mi?
“Ben gurbette değilim, gurbet benim
içimde” demiş ya şair hani….
Ne batısı umursuyor doğuyu ne
doğusu seviyor batıyı…
Bu memlekette sahipsiz ve yalnız
bir Türküm, o kadar…
Çünkü bu memlekette artık en
büyük kabahat Türk olmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder