Sen Neyle Mutlu Olursun Birader?

 

Bir kitap okuyorum, karanlık mı karanlık.

 

Kitap deyip geçmemek lâzım, kalıcı bir rüya gibi. İsi, kurumu, tozu insanın bilincine yapışıp kalıyor.

 

Aslında elimin altında başka kitaplar da var amma…

 

Kime ne anlatmak gerektiğini cidden bilmiyorum. Birilerine bir şeyler anlatınca da meselâ para kazanmaya zaman kalmıyor.

 

Bugün çok değerli bir hocamla konuştum. Çok parası olmanın iyi bir şey olduğuna inanıyormuş.

 

İyi de çok parası olsa insanın… Parayı ne yapacağını bilmeyince paradan ne anlar ki?

 

Rahmetli babam, “İnsanın gelişmişliği tatmin vasıtalarının gelişmişliğiyle ölçülür” derdi. Şimdi “tatmin” nedir, “vasıta” nedir, bilmeyen kocaman bir kuşağa bu söz ne ifade eder ki?

 

Bu akşam çok güzel geçti. Sevdiğimiz arkadaşlarımızla nefis yedik, içtik, gülüştük, eğlendik.

 

Bundan kime nedir ki?

 

Ömrünü tek bir güzel şarkı, şiir, resim, öykü bırakabilmek için geçiren insanın içindeki dolulukla, tatminle çok para kazanan birinin tatmini bir midir? Zengin olan parasının satın alabilmesiyle mutlu olur. Sorun şudur ki ne parası kendi yeteneğiyle ilgilidir ne tatminin onun yarattıklarıyla ilgilidir. Parayı da parasıyla satın aldıklarını da başkalarının lütfuyla elde eder.

 

Oysa bu dünyaya ölmez bir eser bırakabilmenin bilgisi… İşte o gerçek insanları mutlu eder.

 

Gerisi insan suretinden geçinmekle ilgilenenlerin  eğreti gölgeleridir.