Niye Türkü Dinlerim?

Niye türkü dinlerim?
Bu soruya verilecek pek çok cevap var…
Belki çocukluktan, kulağımın bu müzikle dolmasından, terbiye edilmesinden…

Bu basit bir şartlanma gibi görünebilir. Ne var ki diğer müzik türlerini de dinledikten sonra Türk Halk Müziğinden daha fazla zevk almamın başka bir sebebi var sanırım.

İnsanoğlu şüphesiz pek çok konuda birbirine benzer, müzik üretmemiş, edebiyat yaratmamış hiçbir toplum yoktur. Bundan dolayı varoluşun her ifadesi bize sıcak gelir, içimizi ısıtır. Bundan dolayı sanat bizi birbirimize yakınlaştırır, aşılamayacak farklılık olmadığı duygusunu içimizde uyandırır.

Gene de her yiğidin bir yoğurt yiyişi var.

Her milletin “türküsü” kendi dağından taşından aşmış, kendi çalısına dolaşmış, kendi pınarından su içmiştir. Her türkü kendisinin yakanın yandığı güneşte yanmıştır. Dolayısıyla her türkü kendi tınısını, doğduğu yerden ve yürekten alır. Hal böyle olunca her milletin varoluş ifadesi kendine göre akseder şu kadim semada.

Niye türkü dinlerim?

Çünkü her türkü bana “Dedeler’de” soluklanmış dedelerimin sözlerini, gülüşlerini, varoluşumun kökenlerini hatırlatır. Bana kendi toprağımın devedikeninin rengini gösterir.

Çünkü Toros’ların yazın tembelleşen çaylarından, Gevaş’ın mağrur Selçuklu mezar taşlarına kadar her yerde var olduğumu söyler.

Çünkü türkü, benden olan, beni var edenlerin kalp atışlarından süzülmüştür. Çünkü türkü, insanlık ailesinde “Ben de varım!” diyebilmektir.

Niye türkü dinlerim?

Var olmanın sevincini duymak için… Başka ne için olsun?