Ne Anlıyoruz Ne Gelişiyoruz Hacım

Karanlık her gün daha da yaklaşıyor.

Ne yalan söyleyeyim, ben de iyimserlik aşılamak, gelişiminizi desteklemek isterdim.

Aslında belki de tam da  bunlar için en uygun zamandır. Çünkü karanlık yaklaşmasa, kötülük bu kadar fütursuz ilerlemese, hayvanlık bu kadar hızlı yayılmasa insan olmanın anlamını idrak edemeyebilirdik.

Öbür yandan insanlık değerlerinin uluslaşmayla ilgisi bundan yüz yıl önce Atatürk tarafından en açık ve mantıklı biçimde gösterilmişken her şeyi yeni baştan öğrenmemiz  bana korkunç görünüyor.

Yüz yıl önce Anadolu’dan bizi kovmak için taşeronluğunu Yunanlıların yaptığı bir  saldırıyı püskürterek Anadolu’da kaldık.

Ne yazık ki türbanlı bir bacımız  çok izlenen bir tartışma programında “ İngilizler burada olsaydı en azından ibadetimizi istediğim gibi yapabilirdim..” dedi ve Atatürk’ü sevmediğini açık açık ifade etti.

Bu türbanlı bacımız aslında ülke nüfusunun yarıdan  fazlasını temsil ediyordu.  Bu şu anlama geliyor. Ülkede kendisini “millî irade” sanan bir seçmen kitlesi, ülke saldırıya, tecavüze uğrasa Türk Ordusu’nun yenilmesi için düşmanla iş birliği yapmaktan çekinmeyecek. Bunu yaparken de “Müslümanlar olarak ibadetlerimize dokunmayacak adil bir hükümeti destekliyoruz!” deyip işin içinden çıkacaklar.

 

Bundan dolayı geçenlerde Kurtuluş Savaşı’nın aynı zamanda bir iç savaş olduğu tezi bana çok mantıklı göründü.

Vatan işgale uğrayabilir ve yabancıları kovmak için herkes el birliği edebilir. Ya halk artık “yabancılaşmış” ise o zaman ne yapmak lâzım?

Ya ülke nüfusunun yarısı Türklük gururundan, övüncünden, bilincinden yoksunsa o zaman ne yapabiliriz? Ya bu yabancılaşmış nüfus, bir de elinde ülkenin bütün emniyet, asayiş ve adalet  organlarını bulunduruyorsa ne hissetmeliyiz?

Karamsarlık çok kolay ve kolaya kaçmamamız lâzım, değil mi?

İyi de biz ne yapıyoruz?

Mevcut durumun, Arap-Kürt etnik ırkçılarının doğrudan doğruya Türk varlığına saldırısı olduğunu anlamağa yanaşıyor muyuz? Maalesef hayır.

Ülkenin en büyük iki partisi,  Ortadoğu’yu kana bulayan Kürt etnik terörüyle uzlaşılabileceğini sanıyorlar. Suriye’de ve Irak’ta devletlerine ihanet ederek silâhlanan Kürt teröristlerin içimizdeki destekçileriyle uzlaşabileceğini sanan bir seçmen kitlesi var.

Çünkü ülkenin yarısı daha önce söylediğimiz gibi zaten Türklüğü, Türk tarihini, Türklük bilincini vs zerre kadar önemsemiyor.

Dolayısıyla etnisitelerini bile tam bilemediğimiz beş milyon yabancı, ellerini kollarını sallayarak ülkeyi  işgal ederken bu yabancılaşmış   ve kötüleşmiş bu egemen  kitle, Türk ülkesinin, hemcinslerince işgal edildiğini, böylece Türklüğün, kendi iktidarı eliyle alenen yok edildiğini düşünmenin zevkiyle istediği gibi at koşturuyor.

Muhtemelen şöyle düşünüyorlar: “ Türklerin gidecek yerleri yok; dolayısıyla ülkeyi tam olarak ele geçirip istediğimiz Arap-Kürt şeriat federasyonunu kurarsak Türklere istediğimiz her şeyi yaptırabiliriz. İsteseler de istemeseler de bizim için nasıl olsa üreteceklerdir.”

Atatürk, Gençliğe Hitabe’de  milletine ihanet eden bir  yönetici seçkinler grubunun olası tehlikesini bize hatırlatıyordu. O Türk Milleti’ne öyle güveniyordu ki zamanla içindeki yozlaşmış yobazların bu denli çoğalarak Türk düşmanı işbirlikçiler haline gelebileceğini ve hele muktedir olabileceklerini herhalde aklına bile getirmemişti.

Bugün tuzun koktuğu aşamadayız.

Ne bunu anlamağa çalışıyoruz ne de bunu düzeltmek için uğraşıyoruz.

İyi de ne yapalım? Türk olduğu için mutlu olan herkes kendisine ait birer blog ya da video kanalı açsın. Durmaksızın “ulusal sorun” yavesiyle   ya da “ümmet bilinci” denen zırvayla  hırçınlaşan,  Türklüğe hakaret eden, düşmanlık eden  vatan haini koalisyonuna karşı fikirlerimizi ifade edelim.

Evet… Bugün tam da tuzun koktuğu yerde duruyoruz.