Elleri kıyasıya silâh

Gözleri kementtir insanlığıma

Ne sevda bilir hamuru ne mahmurluğu

Hamurundan sökülmüş bir merhamet lokmasıdır uykusuzluğu

Ve huzursuzluğu ile böler uykumu

El oğludur tamam bilmez

Bilmek de istemez belki susuzluğumu

Sakalları sidikli karton nebisince kazar

Uykumun yönüne bakmaksızın

Kuyumu