Mutsuzluk daim
Mutsuzluk hain...
Çünkü tembellikle semirir
Çünkü sevgilerin kanıyla beslenir
Ben içre kapanmakla yetinir
Sevgiyse hindiba tohumu gibidir
Kapılıp rüzgâra gitmek cesaretidir
Ve ancak bununla yaşar mutluluk
Çünkü mutluluk var olabilmek gayretidir.
2 yorum:
Afşar Bey, tarlanızı artık ekmez oldunuz sanıyordum, tesadüfen gördüm ki ektiğinizi biçmişsiniz, bir de kazanda kaynatıyorsunuz!! Sevindim, boş bırakmamak lazım (İnt)er(net) meydanını..
Ne hoş şiir, pek beğendim. Elinize sağlık, şiir yazmaya devam edin, takip ediliyorsunuz!
Yaren Bey,
Kazanı bulabilmenize sevindim. Bizim tarlanın kapsına kazara kilit vurduk, açamıyoruz, tam Türk işi bir dalgınlık...
Biz de bari kazan kaynatalım dedik, ama yerinden oynamıyoruz, sonra "vay kaldırdı, taşıdı, hoşafın yağını şittirdi!" felen deyi bizi mimlemesinler :)
Şiir yazacağız efendim, ilham denen peri pek ehlikeyif, ne zaman geleceği belli olmuyor... :)
Her zaman bekleriz.. Ayriyetten öykü sığınağında kafa dinlemeye de bekleriz.
Yorum Gönder