Yıllar önce diplomat bir dostum söylemişti (Ben onun yalancısıyım); "Diplomaside kural ipleri germek ama asla koparmamaktır. Kopartırsanız bütün kapıları kapatmış olursunuz, dolayısı ile kapıların kapanması bir çatışmanın önünü açmasa bile, kapıların açık olmasının sağlayacağı faydaları, bu faydaların yaratacağı menfaatleri, bu menfaatlerden dolayı kurulacak iyi ilişkileri kaybetmenize neden olur."
SANIYORUM; MİLLETÇE BİRAZ DİPLOMASİ ÇALIŞMAYA İHTİYACIMIZ VAR...
KİMİSİ HAİN DER İPLERİ KOPARIR, KİMİSİ İŞBİRLİKÇİ DER İPLERİ KOPARIR, KİMİSİ KÜÇÜMSER KOPARIR, KİMİSİ KENDİSİ İÇİN TEHDİT GÖRÜR KOPARIR...
2001 yılında gittiğim ABD'nde Ames'te ve İngiltere Reading şehrinde kaldığım kısa dönemlerde ortak bir şey dikkatimi çekmişti...
Sincaplar ve tavşanlar sokaklarda, evlerin önünde serbestçe dolaşıyordu...
Aynı yerlerde çocuklarda oynamaya devam ediyordu...
O zamanlar şöyle düşündüğümü hatırlıyorum: "Bizim çocuklar olsaydı. Bu tavşanlar ve sincaplar çoktan ölmüş ya da bir yerlerde gizlenerek hayatlarını sürdürür hale gelmiş olurlardı."
Düşününce aslında görmezden geldiğimiz "kendimizden başkasına hayat hakkı tanımama" kültürüne sahip olduğumuzu fark etmemek mümkün değil...
ABD'nin ya da Birleşik Krallığın kendi ülkelerinde yada dışında yapmış oldukları kötülükler bizim bu gerçeğimizi yok saymamızı gerektirmez...
Çevremizdeki masum canlılara tanımadığımız hür bir şekilde yaşama hakkını, oluşturduğumuz klanlar/kabileler dışındakilere de tanımadığımız bir gerçek...
Böyle olduğu için bu ülkede herkes bir diğerinin ötekileştirdiği haline dönüşmüyor mu?
O halde herkesin ipleri kopartırken bir kez daha düşünmesinde fayda yok mudur?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder