Tarihe Notlar: Biz müslümanlar

Ankara'da yaşadığım son seneydi. Sanırım 2009...
Bir gün Kızılay'a gitmek için Yenimahalle son durakta halk otobüsüne binmiştim...
Koltuğa otururken, arka koltuktaki tesettürlü kızın menekşe rengi gözlerini fark etmiştim.
Gerçekten güzeldi.
Çok gençti.
Gençlik, tazelik, her dem cazip ama geçip gidiyor bir nefeste...
Yerime oturdum.
Kitabımı açtım.
Okumaya başlar, başlamaz.
Kızgın bir kadın sesi yanındakine “Bu ülkede biz Müslümanlar da Kürtler kadar ayrımcılık gördük…” dedi.
Sözün devamını dinlemedim.
Geriye döndüm.
Konuşan, o menekşe gözlü kızdı.
Gözünde parlayan nefretin ışığını görür gibi oldum.  
“Biz Müslümanlar”, ne çok duyar olduk bu ifadeyi…
Ne ara değişmiş bildik kavramlar.

Farklı anlamlar yüklenmiş her birine...

Aynı şeylerden bahsetmiyorduk artık kullandığımız aynı kelimelerde...

Bir gün ben şehitlerimizden bahsederken aynı zihnin erkek cinsinden olanı  "Allah ve din yolunda mı öldüler ki, şehit olsunlar" demişti.

O yüzden artık ahlak aramıyorum onların sözlerinde ama ağır geldi.

Onlar Müslüman ben neyim...

Çünkü onlardan, onların kabileden değilim.

En birleştirici olanı "dini" bile tefrik aracı yapmışlar.