Bir müddettir “Tarihimizle yüzleşmeliyiz!” diye bir yave gidiyor.Bunu diyenler “tarihimiz” derken neden bahsettiklerini açıklamıyorlar.
Çünkü tarih önce belli bir topluluğa aittir ve sonra onun hatırlama şekliyle ilgilidir.
Tarih bir toplumun var oluş algısına bağlı bir hatırlama biçimidir.
Tarih bir toplumun kendini geleceğe taşımak ihtiyacının temellendirilmesidir.
Bu açıdan hiçbir toplumun tarihini, kendi dışındaki kaynaklardan öğrenmeye kalkmaz.
Çünkü her toplumun hafızası ancak ve yalnız kendisine aittir.
Bu açıdan tarih kesin bir şekilde taraflı ve kimliklidir.
Çar Petro, Ruslar için dahi bir yöneticiyken bizim için “deli”dir.
Henry Havelock İngilizler için Hindistan ve Afganistan’da çarpışmış büyük bir komutanken diğer uluslar için işgalci kuvvetlerin zalim bir generalidir.
Hiçbir ulus kendi kahramanlarını ve olaylarını “tarafsız” değerlendirmez. Bu, işin tabiatına aykırıdır, çünkü tarih kimliklenmenin ayrılmaz parçasıdır.
Bazı toplumlar için tarih, kin ve nefret için bir kaynak, bazı toplumlar için ise bütünleşmenin bir vasıtasıdır.
Uluslaşmamış toplumlar için tarih, kin ve nefreti sürekli harlayan ve bu şekilde kimliği canlı tutmaya yarayan bir intikam körüğüdür..
Az sayıdaki uluslaşmış toplumlar için ise tarih, uluslaşmanın, geleceğe de ışık tutan mukaddes bir kaydı ve mensubiyet hissinin gurur kaynağıdır.
Bundan dolayı yakın Türk tarihi hakkında yüzleşmeden bahsedenlerin hemen hiç biri “Türk” kelimesi ile ilgilenmemektedir. İngiliz, Rus, Fransız gibi bakarak ve düşünerek Türk tarihini yorumlamak bir yabancılaşma ve ihanet işidir.
Bu yüzden “Tarihimizle yüzleşelim!” diye böğürenlere “Kimin tarihiyle yüzleşelim… Ait olmadığın bir ulusun tarihi hakkında kimi nasıl yüzleşmeye çağırıyorsun?” diye muhakkak sormak gerekir.
Memleketimizin tarihçilerine düşen en büyük görev artık akademik seçkinlik uyuşturucusundan kurtularak tarih felsefesi ve uluslaşma konularında toplumun kimyasını bozan fitne ve fesadı engellemektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder