2 Aralık 2011 Cuma

Kendime İnanırken

Yerleşik inançlarım var.. Kimin yok ki? Hiçkimsenin olmasa ve sadece benim olsa mı ancak bir sorun sayılırdı bu durum?
Yani herkesçe paylaşılmayan sorunlar anlamsız mı?
Evet yerleşik  yanlış inançlarım var… Özellikle kendimle ilgili… Öz değerimle ilgili bir aşağı eğimli bir kararsızlık  yaşıyorum.

O halde? Ne yapmak icap eder? Yanlış inançları yerleştirmekte gösterdiğim  inadı, olumlu düşünmekte de göstermem gerekiyor. Bu nasıl mümkün olur? Bir adama kırk gün “İyisin!” demekle…
Bunu o kadar sık söylüyorum ki artık kimse beni okumuyor, biliyorum.. Ama bunu kendime söylemek benim borcum…

Olumlu uyarıları arttırmak için kendi kendime söylenmek…

Ben iyiyim, değerliyim ve önemliyim…

Kendime inanmayı ve kendimi sevmeyi seçiyorum
Kendime inanmayı ve kendimi sevmeyi seçiyorum.
Kendime inanmayı ve kendimi sevmeyi seçiyorum.
Kendime inanmayı ve kendimi sevmeyi seçiyorum.
Kendime inanmayı ve kendimi sevmeyi seçiyorum.

4 yorum:

Peride dedi ki...

Afsarcigim ben de sana inaniyorum,tanidigim ve ilk yazilarini okudugum gunden beri... HIc suphe yok ki bazi zamanlar hepimiz yalniz kalip hemen her seyi anlamsiz buluyoruz iste o zamanlar belki basbas bagirmak gerek varligimiza donupve birazda hayatla dalga gecmek gerek.cunku gereck olmaycak kadar olagan disi bazan yasam ustelik de kisa , e niye kasicakmisiz o zaman bu kar hii ?

Afşar Çelik dedi ki...

Mesele bizim kasmamız değil abacığım :) hayat kendisi kastırıyor bazen :)ama gene de dediğiniz gibi, sağolun, var olun...

Melis Morsallı dedi ki...

yazdıklarına çok yakın duyguları her zaman içimde hissettim.. öyle yaa hani şu hayatın bazen kastığı vakitler var ya.. o zamanlarda kuvvetli olmak ve diğer iyi olanları görmek adına.. şimdi yazdığın bu cümleleri bir kez daha alıyorum ben hafızama.. teşekkürler..

Afşar Çelik dedi ki...

Ben çok teşekkür ederim canım, sağolasın, var olasın.