Memlekete, memleket… Memleket nere? Can havliyle taksiye biniyor, taksici soruyor. “Memleket nere?” Yani içinde yaşadığı vilayette insanların en öncelikli merakları bu: “Memeleket nere?”
Taksiciye soruyor bu kez binen, “Sen nerelisin?” Taksici şaşırıyor. Sanki kendisi üç bin yıldır guttirifrutti hanedanının varisi, yerli ahalinin vekilharcı, veliahtı ve dahi taht-ı revanı da ben Liverpoollu bir garip hergeleyim. Burnu sümüklü eli selpaklı kara kuru çocuklar karda, kışta kaldırımlarda tünüyor… Abim soruyor: “Memleket nere?”
Kıçları açık, bağırları açık sürüyorum abi çucukları, dembolookrasi tramvayına… Öyle miydi lo? Neyse, çayı sen ısmarlıyon de mi? Ama olmamış ki… Zaten sen beni sevmiyon, Sevsen açık çay ısmarlardın. Hepiniz nefret ediyorsunuz benden hepiniz! Çayı ısmarlekn yanında kebap vermisiz he? Siz bizi hiç sevmiisiz!
Ben o sırada kahvedeyim tabii.. Bizim kahvelerde okey mokey bilinmez… Oturuyorum cigarayı tüttürürken önümden polis geçiyor, sövüyorum içimden, içimden olmazsa azıcık dışımdan.. Dışımın sol köşesinde sümük kalmış ama olsun, sövüyom ya! Çok cesurum ben, çok cesuruz biz! Memur ya bunlar ondan gıcığım ben bunlara… Ama aşk olsun bzim Hüsso’ya, doldurdu aşretten bir milyon adamı, bize gelince dirseğimin tersi! Oldu mu babo? Herkese söveriz biz! Çok cesuruz, çok mertiz, keserin sapını dişleriz biz!
Muzu kabuksuz, ekmeği iki lokmada yeriz ! Saat takmaz, tabakları bıyıklarımızla temizleriz biz! Yani o kadar kahramanız, buraların.. Buralar var ya zamanında dedeminmiş, üç kuruşa satmış. O vakit cigara iki kuruş, bir kuruş da bedavaden ekmek alırız diyerekten… Ama devlet bize yardımcı olsinnnn… Olsin de ben gene söveyim neme lazım? Hasso’nun gardaşı bakii, sövmezsek “arkadaşlara” söyler, arkadaşlar da bir tarafımızı kürekler… Çok kahramanız biz!
Sormayı unuttum ya? Sahi Memleket nere?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder