Dino Buzzati’nin hikâyeleri çok değişik adlarla derlenerek tekrar tekrar basıldı.
“Colombre” bu derlemeler içinde oldukça yetkin ve yoğun bir tanesi.
Buzzati zaten fantastik bir dünyaya sizi kolayca sürükleyebilen muhteşem bir yazar. Bunun yanı sıra insan tabiatını anlatmakta çok usta. bireysel dünyaların anlam dağarcığıyla toplumsal çarpıklıkları ilişkilendirmekteki ustalığı da insanı hayran bırakıyor.
Kahramanı “Dolfi” isimli “Zavallı Çocuk” hikâyesi son derece şaşırtıcı.
Buzzati, kitabın sonundaki “Yüzyılın Cehennemlerine Yolculuk” adlı son bölümde sanayi toplumunun tekdüze yaşantısına can alıcı bir eleştiri getirirken ahlâkî duyarlılığından hiç taviz vermiyor.
Kötülüğü salt kötülük olarak bırakıp yargılamadan kaçmak kolaycılığına düşmüyor. Bunun yanında en karamsar tasvirlerinde dahi bilincini koruyan ve iyiliğin mutlaklığına inanan bir portre çiziyor.
“Büyülü Ceket” adlı öykü, didaktik halk masallarından esinlenilmiş gibi görünen enfes bir modern kısa öykü örneği . Bilhassa bu öyküde yazarın ahlâkî bakışı kendini belli ediyor.
Buzzati fanteziyi salt fantezi olarak kullanmıyor. “Gizli Silah” ve “1980 Dersi” gibi öykülerinde fanteziyi ciddi bir politik eleştiri malzemesi haline getiriyor. Burada dikkati çeken en önemli nokta sanırım şu: İtalya’da faşizmin yıkıcılığına şahit olduktan sonra bile, entelektüel olmak için Sovyet dalkavukluğuna sığınmamış olması…
Buzzati, görüne o ki anlık ilham parlamalarından enfes kısa öyküler çıkarmış bir yazar. Tatar Çölü bu bakımdan uzun soluklu bir inzivanın ürünü gibi görünüyor. Hayatlarını çevrelerinden yalıtmış insanların ruh haline tercüman olan ve değişmekten korkanları sarıp sarmalayan muhteşem ve sade bir kitap.
“Colombre” bu derlemeler içinde oldukça yetkin ve yoğun bir tanesi.
Buzzati zaten fantastik bir dünyaya sizi kolayca sürükleyebilen muhteşem bir yazar. Bunun yanı sıra insan tabiatını anlatmakta çok usta. bireysel dünyaların anlam dağarcığıyla toplumsal çarpıklıkları ilişkilendirmekteki ustalığı da insanı hayran bırakıyor.
Kahramanı “Dolfi” isimli “Zavallı Çocuk” hikâyesi son derece şaşırtıcı.
Buzzati, kitabın sonundaki “Yüzyılın Cehennemlerine Yolculuk” adlı son bölümde sanayi toplumunun tekdüze yaşantısına can alıcı bir eleştiri getirirken ahlâkî duyarlılığından hiç taviz vermiyor.
Kötülüğü salt kötülük olarak bırakıp yargılamadan kaçmak kolaycılığına düşmüyor. Bunun yanında en karamsar tasvirlerinde dahi bilincini koruyan ve iyiliğin mutlaklığına inanan bir portre çiziyor.
“Büyülü Ceket” adlı öykü, didaktik halk masallarından esinlenilmiş gibi görünen enfes bir modern kısa öykü örneği . Bilhassa bu öyküde yazarın ahlâkî bakışı kendini belli ediyor.
Buzzati fanteziyi salt fantezi olarak kullanmıyor. “Gizli Silah” ve “1980 Dersi” gibi öykülerinde fanteziyi ciddi bir politik eleştiri malzemesi haline getiriyor. Burada dikkati çeken en önemli nokta sanırım şu: İtalya’da faşizmin yıkıcılığına şahit olduktan sonra bile, entelektüel olmak için Sovyet dalkavukluğuna sığınmamış olması…
Buzzati, görüne o ki anlık ilham parlamalarından enfes kısa öyküler çıkarmış bir yazar. Tatar Çölü bu bakımdan uzun soluklu bir inzivanın ürünü gibi görünüyor. Hayatlarını çevrelerinden yalıtmış insanların ruh haline tercüman olan ve değişmekten korkanları sarıp sarmalayan muhteşem ve sade bir kitap.
Buzzati kısa öykü okurları ve yazarları için eskimeyecek bir kaynak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder