Ölü Ruhlar Ormanı: Grangé’den Beklenmeyen Bir Hayal Kırıklığı

Grangé gerçekten iyi çalışan,  romanlarında sayısız bilgi de sunan, kurguyu ince ince işleyen  bir yazardır.

Romanlarının olmazsa olmazı  “fantastik kötülük gruplarıdır”.

“Ölü Ruhlar Ormanı’nda”  bu trüğü terk ediyor ve roman beklenmedik şekilde çözülüp dağılıyor.

Roman yazarın kurmacada yaşadığı ciddi bir kararsızlığın ürünü gibi görünüyor.  Yazar olayları hangi mecraya sokacağına  bir türlü karar veremiyor ve öykü  son derece yavan bir sürprizle bitiyor.

Bu açıdan bütün kitaplarını okumuş bir okuru olarak en fazla sıkıldığım kitabı olduğunu söylemeliyim. Bildiği yoldan şaşıp da işi sadece egzotizm ile halletmeye çalışarak sadece gezi dergiciliği yapmış oluyor.

Psikanaliz unsurları  bilgi sunumu açısından zayıf olduğu kadar, romanla ilişkilendirilmesi yönünden de  başarısız.  

Kadın bir kahramanın tahlili kesinlikle havada kalmış. İş kadınlara gelince kimsenin bilmediği lüks markalar hakkındaki malûmat saçmak pek de bir çözüm olmuyor, bu bir. İkincisi kadın cinselliğiyle ilgili empati geliştirme çabaları romanın psikolojik temellerini zayıflatıyor ve metni gülünç bir hale getiriyor. Kahraman seçiminde iyi yaptığı işi bırakması kesinlikle isabetsiz olmuş ve romanın tadını kaçırmış.

Daha ilk sayfalarda o kadar sıkıldım ki sırf yazara duyduğum sadakatten dolayı  romanı bitirdim. Ayrıca sanki 60’ların başında Küba’ya  füze yerleştiren ve Amerika kıtasında her işin içine ajanlarını sokan Sosyalist blok hiç var olmamış gibi ham solculuk yapması da ağır yağlı bir ideolojik  yemek gibi mide bulandırıyor.

Her yıl bir roman  yazan Grangé’nin ilk şişirilmiş işi değil elbette bu… “Leyleklerin Uçuşu” da bir o kadar hava kabarcıklıydı ama en azından  yazarın yarattığı dünyayı sürdürüyordu.

Romanın bir diğer özelliği,  Grangé’nin bölüm bitişlerinde çarpıcı sonları tercih etmek yerine şairliğe soyunmuş olması. Bu denemeler romanı daha çekici ve okunur kılmıyor ne yazık ki. Orta ve Güney Amerika ile ilgili  romantik, sosyalist ve mübalâğalı tasvirleri de  bir noktada  bütün imgelerin bir  sis bulutu içinde çamurlaşmasına yol açıyor.

Hasıl-ı kelâm: Grangé’yi yeni okuyacaklar için “Ölü Ruhlar Ormanı” kesinlikle iyi bir başlangıç değil.