Kesimlik hayvanlar cumhuriyeti

Seçim yaklaşırken sağcısıyla solcusuyla bütün yayın organları istisnasız şu konuyu gündemde tutuyor.

Kanaatimizin güdücülerine göre halkın bütün derdi karnını doyurabilmek. 

Ahlâkı, tok insanların lüksü sayan marksist materyalizm için bu yaklaşım normal kabul edilebilir.

Bu yaklaşım bazılarına göre çok "halkçı" çok hümanist de gelebilir.

Peki "halkın önceliğinin ekmek" olduğunu söylemek hele şu dönemde ne demektir?

Bu, halkın, ekmeği veren herkesi kendisinin sahibi olarak gördüğünü, siyasetteki tek güdünün beslenme olduğunu söylemek demektir. Bunu söylemek de seçmenlerin aslında insan değil besilik hayvan olduğunu söylemektir.

Bu besleme politikası Türkiye'de dinci sağın yegâne tarzı haline gelmiştir.

İşin kötüsü bu rüşvetçi/ sadakacı oy avcılığı, köylü ve kenar mahalleli seçmen tarafından pek sevildi.

İnsanlar boğazlarından geçen ekmeğin faydasını her şeyin önünde tuttu.

Peki bu gün ekmeğini oyuyla satın alan seçmen oyunun ne için kullanıldığıyla oyunun nelere sebep olduğuyla ilgilendi mi? Maalesef ilgilenmedi.

İlgilenmediği anda da insan olmaktan vazgeçti. 

Bundan vazgeçmesi ile hükümet eliyle Suriye'de kelle kesici hayvanlara yardım edilmesine, kamu bankalarının soyulmasına, Doğu'nun ve Güneydoğu'nun PKK'ya teslim edilmesine sebep olduğunun farkında bile değil.

Türkiye kendini, itibarını, namusunu, hakkını, yem için satan, feda edebilen bir kesimlik hayvanlar cumhuriyeti haline geldi.

Demokrasi kesimlik hayvanların yem ile güdüldüğü, sopayla korkutulduğu bir şartlı refleks rejimi değildir. Demokrasi, güç kullanıcının işlerinin seçmenlerce sürekli denetlendiği bir bilinç rejimidir.

Oysa Türkiye'de demokrasi, seçmenlerin ahlâksızca güdülmesiyle öldürüldü. Ve demokrasinin katline, makarna kokusu için kan kokusuna razı olan seçmen kitlesi sebep oldu.

Biz artık insanların yürüttüğü siyasetin aktörleri değiliz. Makarna yedikten sonra kendi boğazını kasaba açarken bizi de ona götüren kesimlik hayvanların kurbanlarıyız.