Yakın Bir Gölden Uzak Anılara

 

 

Bir evden çıkmak…

 

Bazen gerekli oluyor.

 

Biz de çıktık. İnsan üstündeki bir yükten kurtulur gibi oluyor.

 

Bir de  “Vak The Rock” albümünden “Bazen”i dinliyorum MFÖ’den… Özkan UĞUR okuyormuş. Ne deli dolu bir adammış rahmetli. Orada hep duracak sanıyorsunuz. Bir video çekmiştim ama bazen yazmak gerekiyor.

 

Bir medeniyet pırıltısı gibi gitarları parçanın…  Kâh inceden sızlayan kâh zekice dalga geçen… Ve kesinlikle dalga köpüğü gibi ışıltılı, coşkulu ve ümitli.

 

Denizin mavisini içmişim çocukluğumdan… Gün batışını emmişim tenimden yorgun argın. Yorgun sıcaklıkların denizden yansımasını gözlemişim. Kumun eşsiz ve mükemmel sarısına dokunmuşum.

 

İşte öyle sade ve mükemmel bir konfor hissiyle dolmuşum.

 

Ve bugün bile yapılamayacağını sandığım bir ezgiyi, o ezgiye giydirilen kum rengi bir bilgeliği… Henüz daha ekşi ve sert bir çağlayken nasıl da sezmişim diye hayret edip… Bir kez  ve bir kez daha dinlemişim.

 

Ümitli bir adamdın Özkan Abi…

 

İyi ki vardın…

 

Üzme kendini. Sevenin çok, bak ne güzel….